تبیین انواع مباحث سلفی گری در دوره آموزشی تربیت متخصص تقریب مذاهب اسلامی

حجت الاسلام والمسلمین موسوی، معاون دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری مدظله العالی در شبه قاره هندوستان در دوره آموزشی تربیت متخصص تقریب مذاهب اسلامی ویژه فضلای افغانستان که در مؤسسه آموزش های کوتاه مدت برگزار شد، با بیان اینکه سلفی گری را از جهات متعددی می توان تقسیم بندی کرد، اظهار کرد:سلفی گری تاریخی یکی از انواع سلفی گری است که این دسته از سلفی گری ریشه در اندیشه های احمدبن حنبل دارد و بیشتر ناظر به حدیث گرایی است.

وی سلفی گری اعتقادی را از دیگر انواع سلفی گری مطرح نمود که در قرن هفتم و هشتم توسط ابن تیمیه بنیانگذاری شد و ناظر به چهار محور اصلی توحید و شرک (بیشتر نمادهای پیشین را نمادهایی از شرک و خلاف توحید عبادی می پندارند).

معاون دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری مدظله العالی در شبه قاره هندوستان ادامه داد: محور سنت و بدعت (در خصوص پیروی از سنت بسیار حساس و افراطی هستند و مدعی هستند که عملکرد مسلمانان باید دقیقا عین اسلاف باشد و خلاف آن بدعت و حرام است)، محور ایمان و حیات برزخی (اصلا قائل به حیات برزخی و ارتباط انسانها با مردگان نیستند و درخواست از مردگان و خیرات برای اموات را شرک و بدعت می پندارند) است.

وی سلفیگری تکمیلی را از دیگر تقسیمات سلفی گری عنوان نمود و افزود: این نوع از سلفیه که در حقیقت تداوم سلفیه ابن تیمیه است، توسط شاگرد او ابن قیم توسعه یافت و ابن قیم بنیان های علمی سلفیه را تکمیل کرده و از نظر تئوریک کاملا غنی ساخت.

حجت الاسلام والمسلمین موسوی با بیان اینکه سلفی گری عملگرا از دیگر انواع سلفی گری است، گفت: این مکتب به وسیلۀ محمدبن عبدالوهاب برپا شد که اندیشه های سلفیان سابق مثل ابن تیمیه را که صرفا در حرف و گفتگو بود به عمل تبدیل کرد مثل قتل بدعت گذاران و به زعم خودشان مشرکین.

وی ادامه داد: ویژگی متمایز دیگر این نوع سلفی گری دخالت سلفیه در سیاست بود و پیوند پایدار با سیاست برقرار کرد و در واقع در خدمت سیاست قرار گرفت که تا کنون ادامه دارد.

معاون دفتر نمایندگی مقام معظم رهبری مدظله العالی در شبه قاره هندوستان سلفی گری حاکمیتی را از دیگر انواع سلفی گری برشمرد و افزود: این نوع از سلفی گری که به وسیلۀ افرادی مثل سید قطب بنیان نهاده شد، ناظر به نقد حاکمان و تکفیر آنان بوده است، طوریکه به جای توحید قبوری (تخریب قبرها به عنوان نمادهایی از شرک)، توحید قصوری (تخریب قصرها و بارگاه پادشاهان و حاکمان) را مطرح کرد.