نشست علمی«نقش غدیر و عاشورا در تبیین امامت» در مدرسه رسول اعظم(ص) کیسو، ولسوالی کیتی، ولایت دایکندی که از مدارس پیوسته و همکار نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان است با حضور اساتید و طلاب این مدرسه برگزار شد. در این نشست علمی، استاد علی یاور فصیحی و استاد مؤمن صدوقی سخنرانی کردند.
این نشست با تلاوت قاری قران کریم توسط آقای اکبر توحیدی آغاز شد و سپس عارف جعفری دبیر نشست علمی به طرح موضوع نشست پرداختند.
در ابتدای این نشست علمی، استاد مؤمن صدوقی، اشاره به رخداد بزرگ غدیر کرده و نقش غدیر را در تبیین امامت بررسی کردند. و سپس حادثه بزرگ غدیر را پیوند به رخداد نهضت عاشورا داده و نقش عاشورا در تبیین امامت را به بحث گرفتند.
صدوقی با شرح واقعه مهم و تاریخی غدیر اظهار داشت: که این رخداد برای امر مهمی چون امامت و ولایت در آخرین حج پیامبر اسلام(ص) رخ داده است، اهمیت امامت و ولایت را در اسلام به خوبی بیان می کند و می رساند که امامت و ولایت باعث اکمال دین است و دین اسلام با معرفی و تعیین شدن امام علی(ع) به امامت و جانشینی رسول الله(ص) کامل گردید.
صدوقی، به آیات و روایاتی اشاره کرد که امامت و ولایت امام علی را به اثبات می رساند و به توضیح و تبیین آنها پرداختند و همچنین به نقش عاشورا در تبیین امامت اشاره کردند.
آقای علی یاور فصیحی به بررسی نقش غدیر و عاشورا در تبیین امامت پرداختند. فصیحی در مورد نقش غدیر در تبیین امامت گفت: اسلام واقعی چهار نشانه دارد که عبارت است از : «بعثت، غدیر، عاشورا و انتظار مهدویت». اگر بعثت نمی بود اسلام تحقق پیدا نمی کرد و اگر غدیر تحقق پیدا نمی کرد، بعثت رسول الله(ص) و آثار آن استمرار نمی یافت. اگر عاشورا به وجود نمی آمد، بعثت و غدیر باقی نمی ماند. و اگر انتظار مهدویت به عنوان یک عقیده مرسوم نمی گردید، بعثت و غدیر و عاشو را از بین می رفتند.
وی یاد آور شد که یکی از مهم ترین علل و عواملی که امام حسین(ع) را وادار به ایجاد نهضت عاشورا نمود، مساله امامت و ولایت بود.
فصیحی در ادامه سخنانش در نقش عاشورا در تبیین امامت گفت: بعد از شهادت امام حسین(ع) و یارانش مساله امامت امیرمؤمنان(ع) و یازده فرزند معصومش، برای مردم آشکار گردید و مردم فهمیدند که امامت شایسته ذوی القربی پیامبر اسلام(ص) است و بنی امیه و دیگران شایسته این جایگاه نیست.
وی در بخشی از سخنانش به سخنرانی های حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در شام اشاره کرد و به تحلیل آنها پرداخت و نقش آن را در تبیین جایگاه امامت بررسی نمود.
Δ