نشست علمی «تعلیم و تربیت در سیره عملی پیامبر و معصومین(علیهم السلام)» در سالن اجتماعات مدرسه علمیه رسول اعظم(صلی الله علیه و آله) ولایت کابل که از مدارس پیوسته و همکار نمایندگی جامعة المصطفى افغانستان است، برگزار گردید.
این نشست با سخنران ذبیح الله انوری و محمد رقیب حبیبی و حضور دها تن از اساتید، علما و طلاب برادر و خواهر نمایندگی جامعةالمصطفی برگزار شد.
برنامه با تلاوت قرآن کریم آغاز گردید سپس ذبیح الله انوری در پاسخ به این سؤال که جایگاه تعلیم در سیره عملی پیامبر(صلی الله علیه و آله) و معصومین(علیهم السلام) چگونه است، ضمن بیان هدف تعلیم، به آیات قرآنی اشاره نموده و گفت: نه تنها قرآن یکی از اهداف پیامبر(صلی الله علیه و آله) را تعلیم دانسته، بلکه احادیث و روایاتی زیادی اهتمام به تعلیم را می رسانند.
وی در ادامه بیان داشت: همان گونه که سیره عملی پیامبر(صلی الله علیه و آله) گویایی جایگاه تعلیم، علم، عالم است، همین طور سیره عملی سایر معصومین(علیهم السلام) نیز بیان گر اهتمام به علم، تعلیم و عالم است. امام علی (علیه السلام) علوم را به سه دسته تقسیم کرده و فرموده است: علم طب برای بدن است، علم نحو برای زبان، نجوم برای شناخت ازمان که نشان دهنده اهمیت دادن به علم است و می فهماند که علم، تعلیم و عالم جایگاه بلند دارد.
وی تصریح کرد: با تامل در سیره علمی پیامبر(صلی الله علیه و آله) و معصومین(علیهم السلام) می یابیم که آن ها به برورش استعدادها و خلق آثار علمی تاکید داشته اند.
محمد رقیب حبیبی کارشناس دیگر نشست، به ارتباط عامل تاثیرگذاری و یا همان فورمول موثر تربیت در سیره عملی معصومین(علیهم السلام) اشاره نمود و اظهار داشت: تربیت مانند بسیاری از پدیده های دیگر فورمول خاصی دارد؛ باتوجه به سیره عملی معصومین(علیهم السلام) ما به یک فورمول دست پیدا می کنیم که در تربیت انسان ها بسیار موثر است و آن فورمول عاطفه است.
وی تصریح کرد: مدیریت عاطفه و استفاده روش مند از عاطفه در سیره عملی پیامبران و معصومین علیهم السلام قابل دقت است. همان گونه که قرآن مردم را به صحبت کردن ” لین” و نرم صحبت کردن فرا می خواند، پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز به یک غلام می گوید: السلام یا اخا العرب.
حبیبی در پایان سخنان خود خاطرنشان ساخت: سیره عملی امام علی(علیه السلام) نیز با یتیمان و مسکینان زیبایی خاصی داشت که همه شیفته او شده بودند؛ هنگامی که مردم فهمیدند شیر به زخم آقا خوب است، شیر نمی خوردند که شیر را به امام ببرند که زخمشان خوب شود؛ این ها همه نتیجه سیره نیک عملی او بود. همین قسم با مطالعه سیره ی عملی فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و سایر معصومین(علیهم السلام) می دانیم که تربیت جایگاه بلند و اهمیت خاصی در سیره عملی آن ها داشته است.
Δ