روش های تفسیری علامه طباطبایی

آقایان احمد ذبیح افشاگر و محمد کریم امیری به عنوان کارشناسان نشست و سیدجمال الدین موسوی نیز به عنوان دبیرعلمی در این نشست حضور داشتند.

آقای افشاگر در ابتدای سخنان خود به معرفی علامه طباطبایی پرداخت و بیان کرد: علامه طباطبایی یک شخصیت جامع در ابعاد مختلف از جمله یک شخصیت فلسفی، کلامی، عرفانی و … می باشد.

وی تفسیر المیزان را در نوع خود کم نظیر و مایه مباهات و افتخار مسلمانان قلمداد نمود.

افشاگر در بخشی از سخنان خود تفسیر المیزان را پس از تفسیر تبیان شیخ طوسی و مجمع البیان طبرسی بزرگترین و جامع‌ترین تفسیر شیعی از نظر قوت مطالب بیان نمود.

آقای افشاگر با اشاره به شیوه های تفسیری علامه در المیزان، روش تفسیر قرآن به قرآن را در برجسته دانست و گفت: علامه در آغاز چند آیه از سوره را می آورد و پس از آن به تبیین هر آیه با آیات دیگر قرآن کریم می پردازد.

آقای امیری به تعریف تفسیر از نگاه علامه پرداخت و بیان کرد: علامه تعریف تفسیر را «بیان معانی آیات قرآن و کشف و پرده برداری از مقاصد و مدالیل آنها» می‌داند. روش تفسیر از منظر علامه «طریق و شیوه‌ی مفسر که مبتنی بر ابزار تفسیر است» می داند.

وی به روش تفسیری روایی از علامه طباطبایی پرداخت و اظهار داشت که علامه از روایات به شکل وافری در تفسیر المیزان بهره برده است.

امیری در ادامه افزود: علامه، قرآن و سنت را مانند دوبال می‌دانست و از قرآن به عنوان ثقل اکبر و از اهل بیت به عنوان ثقل اصغر یاد می کرد و معتقد بود اگر قرآن کریم توجه به روایت، تفسیر شود به معنای جدایی ثقل اکبر از ثقل اصغر است؛ این جدایی مصداق همان «یفترقا» که در حدیث متواتر بیان شده، قرار دارد.

آقای امیری در قسمت پایانی سخنان خود بیان داشت که علامه یک ویژگی منحصر بفرد در استفاده از روایات دارد. او همیشه اول آیه را تفسیر می کند و سپس روایات را به عنوان مؤید برای تفسیر خود بیان می‌دارد و بر اساس همین مبنا است که روایات را به آخر بحث هر آیه اضافه کرده است.