نشست علمی نسبت سنجی مکاتب فقهی و انقلاب‌اسلامی

این جلسه به همت گروه جریان شناسی فکری و فرهنگی جهان در پژوهشکده بین المللی امام رضا(علیه السلام) با حضور ۱۵ نفر ازجمله معاونت محترم پژوهش نمایندگی جامعه المصطفی خراسان و تعدادی از پژوهشگران و طلاب جامعه المصطفی برگزار شد.

جلسه با تلاوت قرآن کریم شروع شد پس از آن دبیر علمی پس از خیر مقدم و تشکر از حاضرین در جلسه و کسانی که به صورت آنلاین در جلسه شرکت داشتند، و عرض تسلیت فرارسیدن سالگرد ارتحال حضرت امام خمینی(ره)، در سخنان کوتاهی نسبت به اهمیت موضوع جلسه اشاره داشت که گاهی در هنگام مطالعه جریان-های فقهی به مسائلی مواجه می شویم که آنها را ذیل مشهورات غلط می¬توان دسته بندی نمود از آن جمله می-توان به مواضع فقهای شیعه در قبال انقلاب اسلامی ایران اشاره کرد که با توجه به گذر زمان و آشکار شدن اسناد قابل ارائه، این موضوع نیاز به یک بازنگری جدی دارد.

سخنران نخست جلسه آقای حجت الاسلام شفیعیان از اساتید و پژوهشگران جامعه المصطفی بود که به موضوع «نسبت سنجی آراء آیت الله خوئی با انقلاب اسلامی» پرداخت.

وی با ارائه شواهد و اسنادی نشان داد که آیت الله خوئی همسو با انقلاب اسلامی ایران و حضرت امام بودند. از اسناد ارائه شده می توان به بیانیه آیت الله خوئی نسبت به قیام پانزده و خرداد و دعوت به مشارکت به همه پرسی در انتخاب نوع حکومت و اذعان به این مطلب که رأی ایشان جمهوری اسلامی است، اشاره کرد. همچنین رهبری معنوی انتفاضه شیعیان عراق. ایشان با ارائه اسناد و شواهد نشان دادند که آیت الله خوئی نه تنها از سیاست فاصله نگرفته بلکه هرجا که فرصتی محیا بوده نشان دادند که درمتن سیاست حاضر هستند.

سخنران دوم نشست حجت الاسلام توسلی از شاگردان و یاران نزدیک آیت الله محسنی بود که در قبال آیت الله محسنی هم این نظر گاهی مطرح می شود که وی حامی انقلاب اسلامی نبود.

آقای توسلی با ارائه اسناد وشواهدی نشان داد که آیت الله محسنی از حامیان انقلاب و شخص حضرت امام بود از جمله وی در دروس خود ده جلسه به نظریه ولایت فقیه که بسیار نزدیک به نظریه ولایت فقیه حضرت امام بوده، پرداختند و در جای دیگری وی گفته است که هر نوع تضعیف انقلاب اسلامی ایران حرام است و شرکت مهاجرین در دفاع مقدس هم مشروع است. آیت الله محسنی انقلاب امام خمینی را با انقلاب حضرت ابراهیم شبیه می دانست و معتقد بود که شعار نه شرقی و نه غربی که امام خمینی مطرح نمود در واقع شعار اصلی اسلام است.

حجت الاسلام زیدی، موضوع «نسبت افکار و اندیشه های آیت الله العظمی سید محسن الحکیم با انقلاب اسلامی» را ارائه نمود.

وی به دلایل عدم حمایت آیت الله حکیم از انقلاب در ایران پرداخت، از جمله این دلایل این بود که گزارش های غلط نسبت به نهضت امام خمینی (ره) به ایشان می رسید و همچنین نگران بودند که بعد از سرنگونی حکومت شاه، یک حکومت کمونیستی شبیه به حزب بعث در ایران سرکار بیآید و همچنین وی از خونریزی و قتل نفوس هم اعراض داشت.

حجت الاسلام دکتر کمالی با موضوع «نسبت سنجی افکار و اندیشه های آیت الله سید محمدرضا گلپایگانی و انقلاب اسلامی» به ارائه سخنرانی پرداخت و در ارائه خود به این نکته اشاره کرد برخلاف نظر مشهور که گفته می شود نظر ایشان نسبت به انقلاب اسلامی خنثی بوده است اما از آثار وی بدست می¬آید که اتفاقا ایشان تعامل فعال و مثبت نسبت به انقلاب اسلامی داشته و دارای نظرات سیاسی است. آیت‌الله گلپایگانی در طول زندگی خود بارها علیه ظلم و ستم رژیم پهلوی موضع‌گیری کرده بود. وی در سخنرانی‌ها و بیانیه‌های خود، سرکوب مردم ایران و نقض حقوق بشر توسط این رژیم را محکوم می‌کرد. حمایت معظم له از انقلاب ایران، نشان‌دهنده اعتقاد راسخ ایشان به عدالت و مبارزه با ظلم بود. آیت‌الله گلپایگانی از جمله فقهای برجسته شیعه بود و بر حاکمیت دین در تمام ارکان جامعه تأکید می‌کرد. وی معتقد بود که قوانین باید بر اساس احکام اسلامی وضع شوند و حاکمان باید در برابر خدا و مردم مسئول باشند. آیت‌الله گلپایگانی از استقلال و آزادی ملت ایران حمایت می‌کرد و معتقد بود که ایران نباید تحت سلطه هیچ قدرت خارجی باشد.

در پایان جلسه حجت الاسلام دکتر حنیف به بازخوانی نظرات آیت الله میلانی در قبال انقلاب اسلامی ایران پرداخت و در ابتدا با معرفی آیت الله میلنی، وی را فقیه و مجتهد برجسته در شریعت، دارای اخلاق و رفتار عالی انسانی و دینی خواند که موجب گرایش و تبعیت جامعه ازایشان بود. آیت الله میلانی استادعالی و برجسته علوم دینی و زعیم حوزه علمیه مشهد مقدس و مصلح اجتماعی و سیاسی کم نظیر و بصیر و مطلع از جامعه و جهان و یکی از رهبران اجتماعی و مبارزان ضد شاه و در کنار امام خمینی(ره) بود.

دکتر حسینی حنیف در ادامه در موضوع نسبت افکار ورفتار آیت الله میلانی با انقلاب و امام خمینی(ره) بیان داشت که وی در فاصله سال‌های ۴۲ به بعد مکرر فرموده بود که خود را شرعا موظف به نحات ملت ایران می داند و وعده می کند که از هیچ سعی و تلاشی دریغ نکند. در محرم ۴۲ اطلاعیه داد، کسی که در این محرم سر سفره اباعبد الله الحسین بنشیند و نسبت به مظالم و جنایات رژیم سخن نگوید مثل آن است که سر سفره بنشیند و غذا خورده و نمکدان شکسته است.

آیت الله میلانی به امام خمینی بارها نامه می نویسد و از اقدامات خود ایشان را مطلع می کند و حتی تقاضای راهنمایی می کند. در یک نامه آمده است: تاکنون انحایی که اقدام کرده ام اطمینان به نتیجه پیدا ننموده ام نمی دانم از اقدامات خودتان امیدوار می‌باشید.

دکتر حسینی در قسمت اخیر سخنرانی خود اضافه نمود که امام خمینی فهم عمیق و گسترده از اوضاع کشور ومنطقه و جهان داشت که قابل مقایسه با دیگر بزرگان انقلاب نبود. ملت ایران دنبال راه حل مشکلات کشور بود و متمایل بود این نظام که مشکلات عدیده ای برای کشورو دین داری ایجاد کرده بود را سرنگون کند اما دنبال جایگزین مطمین بود. امام خمینی به خود در تاسیس و اداره حکومت دینی و کنترل و نظارت عمل حکومت اسلامی اطمینان داشت و جمع کثیری از مراجع بزرگ با شخصیت ایشان و تاسیس حکومت اسلامی موافق بود.