مراسم شهادت امام هادی(علیه السلام) در تانزانیا

نمایندگی جامعه المصطفی در تانزانیا در روز شهادت امام علی النقی دهمین امام شیعیان و فرزند امام جواد (علیه السلام) مراسمی در واحد برادران و خواهران به صورت جداگانه برگزار کرد.

در این برنامه سخنرانان به خصوصیات و ویژگی‌های اخلاقی آن حضرت پرداختند که با حضور اساتید و دانش‌پژوهان برادر و خواهر نمایندگی بوده است.

در واحد برادران حجت الاسلام و المسلمین سید نقوی و در واحد خواهران سرکار خانم دینا به ارائه و بیان نکات پیرامون آن حضرت پرداختند.

در ابتدای سخنان اساتید هر کدام بیان مختصری نسبت به زندگینامه آن حضرت داشتند و در ادامه اشاره کردند: ویژگى هاى امام هادى همانند صفات پدران و اجداد گرامى خویش بود و صفات والایى ، آنان را از همگان متمایز مى ساخت . حضرت تمامى عناصر شرف و کرامت را در خود جمع داشت و از همان خاندانى به شمار مى رفت که خدایشان را از هر گونه رجس و پلیدى پاک و منزّه ساخته بود.

همچنین درخصوص امامت آن حضرت اشاره کردند: امامت لطفى است از جانب خداوند که تنها شامل کسانى مى گردد که از آزمایش هاى الهى سرافراز بیرون آمده باشند و ضمیرشان با ایمان به خدا و توحید باری تعالى عجین باشد و گرد ظلم ، بطلان و دیگر معایب و نواقص، بر دامان پاک آنها ننشیند.

پس از بیان و تشریح نیاز به امامت در جامعه، سپس به عصمت امامان (علیهم السلام) که از عناصر مهم اندیشه شیعی بشمار می‌رود و سپس به علم امامان (علیهم السلام) اشاره کردند.

در ادامه هر کدام به بررسی و بیان ابعاد شخصیتی آن حضرت پرداختند: یکى از خصوصیات بارز حضرت ، بخشش و عطاى ایشان است که همانند اجداد خود در این میدان گوى سبقت را از همگان ربوده است . حضرت مثل پدران خود تنها براى جلب رضاى پروردگار مسکین ، یتیم و اسیر را بر خانواده خود مقدم داشته و اطعام آنان را در درجه اول اهمیت قرار مى دادند. تا جایى که غذایى براى خانواده شان باقى نمى ماند و در مورد لباس نیز بدین گونه عمل مى کردند. امام صادق (علیه السلام) نیز آنقدر به مستحقّین انفاق مى کرد و لباس مى داد که دیگر براى افراد خانواده اش چیزى یافت نمى شد. یکی دیگر از خصوصیات بارز حضرت، پارسایی و زهد است. سبط بن جوزى درباره زهد امام مى گوید:«امام على هادى کمترین میل و گرایشى به دنیا نداشت و همیشه ملازم مسجد بود، هنگامى که خانه اش را بازرسى کردند، جز قرآن ، کتب دعا و چند کتاب علمى در آن چیزى نیافتند». حضرت مانند اجداد طاهرین خود زندگى بى آلایشى را پیش گرفته بود و اهمیتى به مسائل مادى نمى داد بلکه وجهه نظرش اتصال دائمى به حق تعالى بود. لذا ما نیز باید از مرام و اسلوب آن حضرت جهت ارتقای خویش بیاموزیم.