مراسم بزرگداشت ارتحال امام خمینی(قدس سره) در اوگاندا

در این برنامه که نمایندگانی از سفارت خانه های سوریه، روسیه، بروندی، تانزانیا، اریتره، نیجریه نیز حضور داشتند، سرکار خانم دکتر مدینه سبیالا، رئیس واحد خواهران دانشگاه اسلامی اوگاندا، آقای آدم سبیالا، استاد کالج اسلامی المصطفی، دکتر مصطفی طموح، کنسول سوریه در اوگاندا، حجت الاسلام سید علی عباس رضوی، دانش آموخته المصطفی و امام مسجد شیعیان خوجه، پرفسور سیدحیدر عابدی، رئیس هیات امنای دانشگاه کامپالا و کالج اسلامی المصطفی، دکتر روح اله دهقانی، رئیس کالج اسلامی المصطفی، شیخ جمیل قاسم، نماینده شورای عالی مسلمانان، و آقای عبداله عباسی، وابسته فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران سخنانی در موضوعاتی از قبیل شخصیت الهام بخش امام، عدالت اجتماعی از منظر امام خمینی، نقش امام در حمایت از دولت ها و ملت های مظلوم جهان، اهمیت وحدت در آموزه های ایشان، جایگاه اخلاق و معنویت در شخصیت امام، دیدگاه ایشان درباره ملی گرایی و میهن پرستی، و ابعاد شخصیتی ایشان به سخنرانی پرداختند.

حجت الاسلام والمسلمین دهقانی، نماینده جامعةالمصطفی در این مراسم طی سخنانی به تبیین دیدگاه امام راحل درباره ملی گرایی و میهن پرستی پرداخت و ابراز داشت: چند روز قبل با یکی از دوستان اوگاندایی‌ درباره ملی‌گرایی صحبت می‌کردیم که آیا این ایده و نتایج فرهنگی آن برای کشورهای آفریقایی مناسب است؟ و به رشد و توسعه آنها می‌انجامد؟ در اینجا تلاش می‌کنم با استفاده از اندیشه و رفتار امام خمینی(قدس سره) به عنوان یکی از رهبران تاثیرگذار جهان در قرن بیستم، پاسخ این‌ سوال را ارائه کنم.

وی ادامه داد: پیش از پاسخ به این سوال لازم است مقدمه‌ای را بیان کنم. در دیدگاه‌های سیاسی دو مکتب اصلی وجود دارند: آرمان‌گرایی و واقع‌گرایی. آرمان گرایی اعتقاد دارد جهانی مطلوب و آرمانی وجود دارد که باید آن را ساخت. و واقع‌گرایی باور دارد باید واقعیت جهان را شناخت و پذیرفت. همواره رهبران مذهبی به این متهم می‌شوند که آرمان‌گرا هستند و به واقعیت‌های جهان و تحولات آن توجی ندارند. امام خمینی ره، رهبری مذهبی و بعدا سیاسی بود که واقعیت جهان را شناخت، ولی به آن تن نداد و تلاش کرد با استفاده از این واقعیت، پلی به جهان مطلوب خود بزند. از این مقدمه استفاده می‌کنم تا اندیشه ایشان را درباره ناسیونالیسم توضیح دهم. او ناسیونالیسم را به عنوان واقعیت جهان امروز شناخت و از ظرفیت‌های آن برای آرمان خود که حمایت از مستضعفان و مقابله با ظلم جهانی بود، استفاده کرد.

نماینده المصطفی افزود:  ملی‌گرایی خوب است، اما کافی نیست. برای امام‌ خمینی، هدف اصلی وحدت است. اگر این‌ وحدت بر بستر ملی شکل بگیرد،‌ باید از فرصت آن‌ استفاده کرد. ایشان تاکید می¬کند:«عقل اقتضا می‏کند که وقتی عده‏ای مخالف داریم، خودمان مخالفت مان را کنار بگذاریم تا با وحدت‏ کلمه این مملکت برسد به آنجا که همه دلمان‏ می‏خواهد.» در این بیان تاکید می‌کند که حتی برای دستیابی به وحدت، عاقلانه این است که از ابراز نظر مخالف دوری کنیم،‌‌ اگر این ابراز نظر قرار است به چند دستگی و چند گروهی بیانجامد.

وی خاطرنشان کرد:‌ ملی‌گرایی برای سطوح بالاتر اتحاد، خوب است، اما اگر مانع انسجام و پیوند و همگرایی با سایر جوامع شود و عامل کینه‌توزی و دشمنی باشد، منفی است. ایشان به نقش دولت‌های استعمارگر در تقسیم‌بندی ملت‌ها توجه می‌کند و ضمن این که چارچوب ملی را برای عمل سیاسی قبول دارند، به همه ما توجه می‌دهند که این تقسیم‌بندی‌ها به صورتی طبیعی پیدا نشده است، بلکه دخالت‌های خارجی و منافع دولت‌های استعمارگر، عامل قابل توجهی بوده است. بنابر این، این مرزبندی های سیاسی نباید مرزهای اختلاف و دشمنی باشد.

حجت الاسلام والمسلمین دهقانی، رمز پیروزی را ایمان‌ و وحدت دانست و گفت: اگر پذیرفتیم که ملی‌گرایی را پایه وحدت قرار دهیم و توجه پیدا کردیم که از شکل افراطی آن که دشمنی با دیگر ملت‌ها، خودبرتر بینی و نازیسم است، دوری کنیم، نباید به اینجا قانع باشیم. پیشران حرکت اجتماعی، ایمان است. ایمان، بدین ترتیب عامل نظم بخشی به اهداف اجتماعی است تا به جای نزاع بی‌حاصل بر سر اهداف گروه‌های قدرت و ثروت، برای تعالی اخلاق انسانی و الهی تلاش کنیم.