در کرسی ترویجی بررسی شد؛

معانی مشترک واژه صلات در قرآن کریم و کتاب اوستا و کتب ودا

معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی سی و پنجمین کرسی ترویجی را با عنوان " معانی مشترک واژه صلات در قرآن کریم و کتاب اوستا و کتب ودا" با حضور ارائه کننده، ناقدان، اساتید، دانش پژوهان مجتمع و دیگر مدعوین برگزار کرد.

در این کرسی که با ارائه دکتر محمود صادقی طجر، استاد همکار مجتمع و ناقدین  حجج اسلام دکتر سوادی و دکتر واعظی، از استادان همکار مجتمع زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی برگزار شد، ارائه دهنده در ابتدا، واژه صلات را با salute در زبان های فرانسه، ایتالیایی، اسپانیایی، انگلیسی و غیره مربوط دانسته و این واژه را بعنوان «احترام به مقام بالاتر» همانند سلام نظامیان به افسران ارشد شمرده و ریشه همه را به «پرستش» خدا و خدایان در میان اقوام آریایی و سامی از هزاران سال پیش ارتباط داد.

وی همچنین افزود: در قرآن مجید، واژه «صلات» بصورت مفرد آن برای نماز به کار رفته در حالی که در صیغه جمعی آن به معنی «پرستشگاه» و معابد استفاده شده است.

آقای صادقی طجر واژه «نمسته namas – te» در آیین هندوان را به معنی «نماز به تو» در ارتباط با سنت قدیم احترام به مقام بالاتر از خود بیان کرده و کلمه «نمسکار namas – kar» را هم به «نماز – گر» (= احترام به بزرگترها) دانست.

وی در پایان ابراز امیدواری کرد با تتبع در زبانشناسی و ایران شناسی، نکات علمی مباحث می تواند راهگشای شناسایی بیشتر در مورد ادیان و ملت های دیگر شود و یک صلح دینی بین الادیان و بین الاقوام ایجاد گردد.

شایان ذکر است آقای صادقی طجر در پایان جلسه پاسخگوی اشکالات ناقدان بود.