حجت الاسلام والمسلمین یوسفی با اشاره به تکرار ۲۳۲ باره ی کلمه ولایت و مشتقات آن در قرآن گفت: این تکرارها نشان دهنده جایگاه فوق العاده این واژه در انتقال پیام های الهی دارد. ایشان در ادامه گفتند: در قرآن از ولایت پذیری از شیطان، کفار و منافقان نهی شده به طوری که ولایت کافران را موجب الحاق بدانها دانسته و ایمان متولیان کفر را ایمانی خیالی تلقی نموده است. ایشان با اشاره به مؤلفه های پنجگانه واژه ولایت – قرب ، محبت ، پیروی ، رهبری و اختیار- گفتند پایه معنای ولایت، قرب است ولی هر قربی ولایت درست نمی کند بلکه قربی که محبت طرفینی داشته باشد.
پس از بیانات ارائه دهنده، حجت الاسلام والمسلمین محمدباقر مرتضوی نیا در مقام ناقد اول خاطرنشان کرد: معنای ولایت در همه موارد استعمال آن، گونه ای از قرابت است. در لغت، قرب اعم از مکانی و معنوی است ولی در اصطلاح قرآن قطعاً مراد، قرب معنوی است نه قرب زمانی و مکانی. و قرب معنوی لوازمی دارد. به عبارت اخری میشود این طور بیان کرد که قرب معنوی نتیجه اش معرفت است، معرفت نتیجه اش محبت است، محبت هم نتیجه اش اطاعت است.
حجت الاسلام والمسلمین سیدرشید صمیمی هم در مقام ناقد دوم ابراز داشت: لفظ هندسه بیانگر نظام مفهومی است. برخی مفاهیم، جوهری است و برخی عرضی و تبعی و برخی هم استطرادی که لازم بود این مفاهیم دسته بندی شود. بر این اساس من دنبال یک نظام نوشتاری بودم که در آن ابتدا پایه های اصلی معنای ولایت مشخص شود و سپس عرضیات و حاشیه های آن. از روایات و آیات و ادله عقلی و همچنین عرف به صورت دقیق باید جایگاه هر لفظ مشخص می شد.
Δ