بررسی مسیر عادی سازی روابط و اثرات آن بر جهان و کشورهای آسیای شرقی

چهل و پنجمین پیش نشست همایش بین المللی مناسبات زبانی، فرهنگی و تمدنی ایران با شرق آسیا با موضوع "دراسة مسار تطبيع العلاقات وتأثيراته في العالم و دول شرق آسيا" توسط معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی با همکاری مدرسه عالی مطالعات فرهنگی و گروه زبان و فرهنگ شناسی عربی مدرسه زبان و فرهنگ ملل برگزار گردید.

این نشست با ارائه حجت الاسلام دکتر محسن مدنی نژاد(رئیس پژوهشکده مطالعات تطبیقی علوم اسلامی) و دبیری حجت الاسلام محمد جاسم مطشر، استاد گروه زبان و فرهنگ شناسی عربی مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی با حضور طلاب و دانشجویان به زبان عربی ارائه گردید.

دکتر مدنی‌نژاد در ابتدای نشست به تحلیل خود در مورد پیشینه عدم توجه به حقوق بنیادین فلسطینیان اشاره کرد و تأکید نمود که ادامه سرکوب این حقوق طی سالیان متمادی، عامل اصلی شکل‌گیری عملیات “طوفان الأقصی” بوده است.

وی به مسائل اساسی چون حق بازگشت، وضعیت قدس، و تشکیل دولت مستقل فلسطینی اشاره کرد و گفت، بی‌توجهی به این مسائل، تنش‌ها را افزایش داده و زمینه‌ساز بروز فجائع انسانی در این سرزمین مقدس شده است.

در ادامه نشست، تأثیرات منفی عادی‌سازی روابط میان کشورهای دنیا و اسرائیل، به ویژه در کشورهای شرق آسیا مانند ژاپن، چین، اندونزی، کره شمالی و کره جنوبی مورد بررسی قرار گرفت.

وی سپس به موضع کشورهای شرق آسیا در این مسأله پرداخت و گفت: این کشورها به‌تدریج مواضع متفاوتی اتخاذ کرده‌اند. اندونزی و کره شمالی به‌عنوان کشورهایی با رویکردهای اصولی، تقویت حقوق فلسطینیان را بر تأمین منافع اقتصادی ترجیح داده‌اند. در مقابل، چین، ژاپن و کره جنوبی در تلاش‌اند تا از حقوق فلسطینیان حمایت کنند و در عین حال روابط اقتصادی با اسرائیل را حفظ نمایند. در نتیجه شاهد دوگانگی در مواضع کشورهای شرق آسیا بین حفظ منافع اقتصادی و حمایت از ارزش‌های انسانی هستیم.

دکتر مدنی‌نژاد خاطرنشان کرد: این روند به تضعیف حقوق فلسطینیان منجر شده و آرمان‌های آنها را نادیده می گیرد. همچنین کشورها و گروه‌های مخالف عادی‌سازی این روابط، آن را خیانت به حقوق فلسطینیان و همکاری با یک دولت اشغالگر تلقی می‌کنند و معتقدند که این موضوع می‌تواند به افزایش تنش‌ها منجر شود.

وی بیان کرد: این عادی سازی از سویی حقوق مادی و معنوی فلسطینیان را سلب می‌کند و از سوی دیگر، همبستگی عربی و اسلامی را به چالش می‌کشد. بنابراین، ضروری است که جوامع جهانی، با آگاهی از خطرات این روند، جلوی آن را بگیرند.