این کتاب برگزیده هفدهمین دوره کتاب سال حوزه علمیه است و در آن به نظریه «تطابق عوالم» اشاره شده است. این نظریه رابطه عوالم چهارگانه هستی یعنی عالم طبیعت، مثال، عقل و عالم اله را توضیح می‌دهد. ملاصدرا رابطه عوالم را نه صرفاً به صورت طولی بلکه به صورت در هم تنیده و مطابق بر هم توصیف می‌کند. تطابق عوالم به معنای درهم تنیدگی و عینیت در عین تمایز آنهاست. اصولی که ملاصدرا به سبب آن به چنین تصویری از رابطه عوالم رسیده است، همان شاخص‌ترین اصول حکمت متعالیه است که آن را از سایر مشرب‌های فلسفه اسلامی متمایز کرده است. بدین ترتیب، «تطابق عوالم» یکی از مرکزی‌ترین نظریات در گستره حکمت متعالیه است که به فراخور این مرکزیت، توضیح‌گر بسیاری دیگر از فروعات و لوازم هستی‌شناختی، جهان‌شناختی و انسان‌شناختی نیز هست. این نظریه در مبدأشناسی و توحید، جهان‌شناسی و نظام احسن، انسان‌شناسی و رابطه خدا و انسان، معادشناسی و حقیقت رستاخیز و نیز در مباحث معرفت‌شناختی حکمت صدرایی، نقش مبنایی دارد.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
Δ