وی به تلاش‌های علمای شیعه از قرون اولیه (مانند نجاشی در قرن ۵ قمری با کتاب رجال/فهرست خود) برای فهرست‌نگاری کتب شیعه و اثبات غنای علمی مذهب اشاره کرد و گفت: این تلاش‌ها در قرون اخیر با آثاری مانند “کشف الحجب” (اعجاز حسین هندی)، “مرآة الکتب” (شهید سقط الاسلام تبریزی)، “کشف الاسرار” (صفایی خوانساری) و به اوج خود در “الذریعة إلی تصانیف الشیعة” (آقا بزرگ تهرانی – ۲۶ جلد) رسید.
مدیر موسسه شیعه شناسی با اشاره به تخریب کتابخانه‌های شیعه در طول تاریخ (بغداد، جبل عامل) و از بین رفتن بخش عمده‌ای از میراث مکتوب، بر لزوم ادامه این راه با ابزارهای امروزی تأکید کرد و از تأسیس “مؤسسه کتاب‌شناسی شیعه” خبر داد.
وی با مقایسه تلاش‌ها و امکانات گسترده اهل سنت در معرفی میراث خود، کم‌کاری در حوزه پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام)، ضعف در چاپ و انتشار مناسب منابع موجود (مانند چاپ‌های پرغلط اعیان الشیعه) و نیاز به آموزش تخصصی (فهرست‌نگاری، تصحیح متون، شرح‌حال نویسی) را از چالش‌های پیش رو برشمرد.
در پایان، بر اهمیت “کتاب‌شناسی” به عنوان پایه هر پژوهش علمی تأکید و توصیه شد پژوهشگران علاوه بر استفاده از نرم‌افزارها و فضای مجازی، حتماً به شکل فیزیکی با کتاب‌ها آشنا شوند و منابع کتاب‌شناسی معتبر (فهرست‌های نسخ خطی، فهرست‌های کتاب‌های چاپی) را بشناسند.
Δ