نشست با تلاوت قرآن کریم آغاز شد و سپس آقای بصیرت ضمن خوشامدگویی به حاضران، هدف از برگزاری این پیشنشستها را فراهمسازی زمینه گفتوگوی علمی درباره مسائل نوپدید فقهی و پاسخگویی فقه معاصر به نیازهای مدیریت جامعه دانست.
وی تأکید کرد که فقه اسلامی ظرفیت بالایی برای حضور فعال در عرصه اداره عمومی جامعه دارد و این نشستها مقدمهای برای تعمیق این نگاه علمی است.
در ادامه آقای سروش رضایی، بهعنوان نخستین کارشناس نشست، در بخش نخست سخنان خود به مفهوم «توسعه قلمرو فقه» پرداخت و اظهار داشت که فقه معاصر نباید صرفاً به حوزه عبادات و احکام فردی محدود بماند، بلکه لازم است با رویکردی نظاممند وارد عرصه مدیریت عمومی، سیاستگذاری و حکمرانی شود.
وی افزود که متون و منابع فقهی، قابلیت استخراج قواعد کلان مدیریتی را دارا هستند.
سخنران نشست در ادامه مطالب خود با اشاره به تجربه جوامع اسلامی معاصر، تصریح کرد که فاصله میان فقه و مدیریت اجرایی، یکی از چالشهای جدی جوامع دینی است.
آقای رضایی تأکید نمود که با اجتهاد پویا و توجه به مقاصد شریعت، میتوان الگوهای کارآمدی برای اداره عادلانه جامعه ارائه کرد و فقه را به عنوان پشتوانه نظری مدیریت عمومی مطرح ساخت.
در ادامه نشست، آقای محمد سالم محسنی به ایراد سخن پرداخت و در بخش نخست بیانات خود، نقش فقه در ساماندهی نظم اجتماعی را تبیین کرد.
وی با اشاره به تحولات پیچیده جوامع امروز، بیان داشت که مدیریت عمومی بدون بهرهگیری از مبانی ارزشی و فقهی، دچار بحران مشروعیت و کارآمدی خواهد شد و فقه میتواند چارچوبهای اخلاقی و حقوقی لازم را فراهم سازد.
آقای محسنی در بخش دوم سخنان خود، بر ضرورت تعامل میان فقیهان و متخصصان علوم مدیریتی تأکید کرد و گفت: توسعه قلمرو فقه در مدیریت جامعه، نیازمند گفتوگوی بینرشتهای و شناخت دقیق مسائل عینی جامعه است.
Δ