معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی با همکاری گروه زبان فارسی کارگاه پژوهشی با موضوع «تفاوت های زبان معیار با زبان محاوره» با ارائه استاد نیکزاد برگزار کرد. در ابتدای این کارگاه، استاد نیکزاد به تشریح دلیل برگزاری این کارگاه اشاره کرد و گفت: علت برگزاری این کارگاه این است که […]
معاونت پژوهش مجتمع آموزش عالی زبان، ادبیات و فرهنگ شناسی با همکاری گروه زبان فارسی کارگاه پژوهشی با موضوع «تفاوت های زبان معیار با زبان محاوره» با ارائه استاد نیکزاد برگزار کرد.
در ابتدای این کارگاه، استاد نیکزاد به تشریح دلیل برگزاری این کارگاه اشاره کرد و گفت: علت برگزاری این کارگاه این است که تعامل تدریس و تدرس(خاصه تدریس) زبان، وسیله ارتباط و تفهیم و تفاهم است و زبان اساتید در هنگام تدریس معمولا زبان محاوره است و یا ترکیبی از زبان محاوره و معیار و این موقعیت باعث می شود دانش پژوه عملا در جریان قرار گرفته و مطلب را دریابد.
استاد زبان فارسی مجتمع، محاوره را این طور تعریف نمود: زبان محاوره، واقعیتی است انکار ناپذیر و زبان کوچه بازار، زبان شکسته و زبان عامیانه. در اصل زبان محاوره نوعی تخفیف زبانی به شمار می آید و مولود اصل«کم کوشی» و «بهره وری» است.
وی در ادامه بیان داشت: همان طور که ما زبان معیار(کتابی و فصیح) را از طریق کتب درسی تدریس نموده و به وسیله روزنامه و مجله ها و غیره اشاعه می دهیم؛ باید گونه دیگر زبان، یعنی گفتاری را هم به همین ترتیب آموزش داده و گسترش دهیم. زبان محاوره در همه انواع زبان ها موجود است؛ زیرا آنچه که مردم در کوچه و بازار صحبت می کنند غیر از آن زبانی است که در مراسم رسمی و کتابها بکار می رود.
Δ