در مدرسه شهابیه بررسی شد؛

چیستی  تکثرگرایی دینی و نقد آن

نشست علمی با عنوان «چیستی  تکثرگرایی دینی و نقد آن» با ارائه حجت‌الاسلام‌ محمدحسین فصیحی و در مدرسه شهابیه برگزار شد.

حجت‌الاسلام فصیحی، در نشست «چیستی  تکثرگرایی دینی و نقد آن» ضمن تأیید دیدگاه انحصارگرایی دینی، به‌نقد برخی مبانی کثرت‌گرایی دینی پرداخت و تأکید کرد: یکی از مبانی دینی تکثر گرایان دینی، هادی، لطیف و رحیم بودن خدا است. پلورالیست‌ها بر این باورند که خداوند همه انسان‌ها را هدایت نموده و رحمت و لطف ایشان شامل حال همه می‌شود و به پیروان دین و مذهب خاصی اختصاص ندارد؛ در غیر این صورت هدایتگری خدا تحقق پیدا نکرده و عنوان هادی بودن خدا، هیچگاه تجلی نخواهد کرد و رحمت و لطف الهی عام و فراگیر نمی‌گشت.

وی در نقد این مبنا، اظهار داشت: در هادی بودن خداوند و لطف و رحمت همه‌شمول بودن الهی تردیدی نیست، ولی لازمه‌اش این نیست که همه افراد بشر و پیروان همه ادیان و مذاهب به‌صورت جبری هدایت شده و مشمول رحمت و لطف الهی قرار گیرند.

حجت‌الاسلام فصیحی یادآور شد: آیه‌های شریفه “انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا” و “اکثرهم للحق کارهون” تصریح دارند که بیشتر انسان‌ها با سوء اختیار خود از هدایت الهی بهره نمی‌برند و خود را از زیر چتر رحمت الهی خارج می‌سازند.

دبیر پژوهشی گروه علمی مدرسه شهابیه، مهم‌ترین اشکال دیدگاه تکثرگرایی دینی و مذهبی را دعاوی و آموزه‌های بعضاً متعارض ادیان و مذاهب دانست و خاطرنشان ساخت: عقل، حقانیت و نجات‌بخش بودن همه این دعاوی و تعالیم را نمی‌پذیرد. می‌شود انسان اعتقاد به انحصارگرایی دینی داشته باشد و درعین‌حال با پیروان ادیان و مذاهب گوناگون در یک جامعه زندگی مسالمت‌آمیز داشته باشد.