در ابتدای جلسه دبیر جلسه با اشاره به سفر خود به بولیوی و تحقیق در مورد فرهنگ مقاومت در این کشور از طریق مصاحبه با اساتید دانشگاه ها، نخبگان و روزنامه نگاران، فرهنگ مقاومت را یک گفتمان مشترک بین ملت ایران و بولیوی دانست و با اشاره به وجود مصادیق بسیار زیاد از مقاومت در بولیوی این فرهنگ را دارای ریشه عمیق و مورد احترام بین مردم مخصوصا بومیان عنوان کرد.
در ادامه با اشاره به مقاومت مردم غزه و فلسطین، حمایت مردم دنیا از مردم فلسطین و اعتراض آنها به سیاست های حمایتی دولت ها از اسرائیل را دلیل مشترک بودن گفتمان مقاومت در بین همه ملت ها و ادیان دانست.
در ادامه خانم اسدنکا ساآوردا به ایراد سخن پرداخت و صحبتهای خود در دو بخش خلاصه کرد و گفت: بخش اول به شکل گیری مجدد فرهنگ مقاومت در بولیوی بود که به نظر ایشان از سال ۲۰۰۶ و با به قدرت رسیدن آقای اوو مورالس به عنوان رئیس جمهور مقاومت در این کشور جان تازه ای گرفت و دولت روابط خود را با امپریالیسم و صهیونیست ها به طور کامل قطع کرد. در بخش دیگر به موضوع تلاش های زیادی که در باب ایران هراسی، اسلام ستیزی و کارهای مثبتی که در این زمینه با انتشار کتاب، فعالیت در روزنامه و … شده است پرداختند و با اشاره به بعضی از کتب و مقالات چاپ شده خواستار حمایت بیشتر نسبت به مرکز اسلامی بولیوی جهت ادامه فعالیت خود داشتند.
آقای روبرتو چامبی هم به دو موضوع جایگاه مقاومت در بولیوی و بعضی از مصادیق مقاومت در این کشور پرداخت و توپاک کاتاری را به عنوان یکی از نمادهای مورد احترام در این کشور معرفی کرد و در ادامه به موضوع حرکت های انجام شده در بولیوی در حمایت از مردم فلسطین و غزه پرداخت.
Δ