سید محمد عالمی درمورد رابطه دین و اخلاق مطالبشان را آغاز کرد و گفت: دین با سفارش به دوری از رذایل اخلاقی سهم بسیار مهمی در اخلاقی بودن جوامع بشری دارد؛ لذا نظریه ارتباط دین و اخلاق با تأکید بر اینکه دین از اخلاق حمایت و پشتیبانی می‌کند به گسترش فضایل اخلاقی کمک می‌کند بسیار موردتوجه قرار گرفته است.
وی در ادامه افزود: دين عام‌تر و دارای اجزاء متعدد است و از طريق ابعاد متعدد خود ارزش اخلاق را محقق مي‌كند و از سوي ديگر اخلاق نيز مانند پديده‌اي نيرومند زمينه توسعه ارزش‌هاي اجتماعي و سعادت پايدار را فراهم می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند نقش دین را در حمایت از اخلاق منکر شود. برای اینکه مصادیق خاص دستورهای اخلاقی را به دست آوریم به دین نیازمندیم و این وحی است که می‌تواند دستورهای اخلاقی را در مورد خاصی با حدود خاص و شرایط و لوازمش تبیین کند.
کارشناس دوم آقای احمد ذبیح افشاگر بود که به رابطه دین و اخلاق از منظر قرآن و روایات اشاره کرد.
افشاگر ساحت‌های مختلف نیازمندی اخلاق به دین را مورد بررسی قرار داده و یادآور شد: همه گزاره‌های اخلاقی عبارت از احکامی هستند که ارزش فعل رفتاری انسان را مشخّص می‌کنند. به تعبیر دیگر در عالم واقع هر یک از افعال ما دارای ارزشی اخلاقی اعمّ از مثبت و یا منفی است. امّا جدا از ارزش واقعی افعال، علم ما به ارزش افعال و آگاهی ما از حسن و قبح آنها مسئلهٔ دیگری است که لزوماً مطابق باارزش واقعی آن نیست چرا که دست ما از واقع کوتاه است و ارزش حقیقی افعال از ما مخفی است. ازاین‌رو باید تلاش کنیم تا از طریقی به آن احکام آگاهی حاصل کنیم.
وی در پایان سخنان خویش در رابطه دین و اخلاق، با استناد به داستان حضرت ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) به دیدگاه‌های گوناگون اشاره کرد.
Δ