جانشین ریاست المصطفی در ادامه تفسیر سوره حمد به تبیین آیه ایاک نعبد و ایاک نستعین پرداخت و گفت: برای ساخت هر بنایی به مبنا نیاز است؛ سوره حمد تا مالک یوم الدین به مبناسازی پرداخت و از ایاک نعبد و ایاک نستعین به بناسازی می پردازد.
وی ادامه داد: ما از روز نخست خلقت تا مرگ مدام در حال حرکت و شدن هستیم. این حرکت رو به جلو باید بر اساس مبنایی باشد. برخی افراد در این حرکت بر اساس مبنای خود عمل می نمایند و برخی دیگر از مبانی افراد دیگر استفاده می کنند.
حجت الاسلام والمسلمین خالق پور با اشاره به تاکید قرآن کریم بر مبناسازی پیش از برپا نمودن بنا، ابراز داشت: مبنای سوره حمد این است که همه ارزش ها و عظمت های زندگی از سوی خداست. اگر تمدن، قدرت و دستاوردی مشاهده می کنیم بدانیم که همه جلوه های حق است. با این نگاه اگر دشمن با همه توان نیز به میدان بیاید نباید ترسی داشت زیرا که این شکوه نظامی و… نیز از سوی خدا و جلوه ربوبیت اوست.
وی خاطرنشان کرد: سوره حمد پس از ساخت این مبنا با آیه ایاک نعبد و ایاک نستعین به تبیین بنایی که باید ساخته شود می پردازد. خداوند متعال با ظرافتی اصالت اجتماع و حرکت اجتماعی و ضرورت حرکت جمعی را در این آیه بیان می نماید. اساس دنیا بر کار جمعی است. بدون نگاه به یکدیگر کار ما سامان نمی یابد. تفاوت میان نظام دنیا و آخرت در همین نکته است.
سخنران جلسه نظام حرکت انسان پس از مرگ را یک نظام فردی خواند و یادآور شد: انسان از آغاز قیامت زندگی فردی را شروع می نماید به این معنی که در مشی و حرکت خود نیازمند دیگران نیست؛ اما در دنیا نظام اجتماعی برقرار است. یعنی اگر یک نفر خیانتی کند آسیب آن به ضرر همه خواهد بود. اینکه قرآن کریم رهبانیت را در اسلام بر خلاف برخی دیگر از ادیان مانند بودیسم نفی می نماید از همین مسئله سرچشمه می گیرد.
وی اظهار داشت: این آیه به ما می آموزد به دنبال حرکت جمعی باشیم و فردی نیاندیشیم. هیچ حرکت فردی در دنیا مورد پذیرش نیست. مسلمانی که فقط به سعادت فردی خود فکر کند و جامعه را رها نماید در دایره اسلام قرار نمی گیرد. مسلمان باید جمعی فکر کند و آثار هر عمل خود را بر جامعه و اطرافیان خود بسنجد.
جانشین ریاست المصطفی سومین نکته مهم این آیه را آموختن ادب گفت وگو دانست و گفت: این آیه به ما می آموزد وقتی در برابر بزرگی می ایستیم ابتدا از او یاد کنیم. این آیه رسم عبودیت، ادب گفت وگو و تکریم بزرگان را به ما آموزش می دهد.
حجت الاسلام والمسلمین خالق پور در پایان به داستانی از حضرت موسی(علیه السلام) اشاره کرد و گفت: نقل شده است که خداوند از حضرت موسی(علیه السلام) خواست تا در میقات بعدی کسی را همراه بیاورد که خود را از او بهتر می داند. هرچه گشت نتوانست کسی را بیابد که مطمئن باشد خودش از او بهتر است. بنابراین سگ علیلی را پیدا کرد و با خود گفت من حداقل از حیوان برترم. اما باز شک کرد و تنها به میقات رسید و عذر تقصیر خواست. خداوند فرمود اگر آن سگ را با خود می آوردی مقام نبوت را از تو می گرفتم. در اینجا بحث برتر بودن موسی بر سگ نیست بلکه موضوع نفی نگاه خودبرتربین است که آغاز یک حرکت انحرافی است.
Δ