نشست علمی “تعامل و همزیستی مسالمت آمیز در فقه فریقین”

همزیستی مسالمت‌آمیز یکی از موضوعات مهم بشری است/ از بررسی متون دینی و مذهبی می‌توان دریافت که این مسئله در ادیان و مذاهب مختلف نیز مورد بحث واقع شده است/امروزه جهان اسلام دچار تشتت، اختلاف و خصومت، تکفیر و افراطیت گردیده است.

نشست علمی «تعامل و همزیستی مسالمت‌آمیز در فقه فریقین» با همت دیپارتمنت فقه و حقوق دانشکده فقه و حقوق با همکاری معاونت پژوهش در سالن دفاعیه دانشگاه  برگزار گردید.

در این نشست علمی که ۲۵ تن از دانشجویان خواهر و اساتید شرکت داشتند، آقای سید جمال الدین موسوی، دبیر این نشست  و آقایان عزت الله احمدی، معاون فرهنگی تربیتی و ناصر واعظی زاده، استاد دانشگاه به عنوان کارشناس حضور داشتند.

پس از تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید، آقای سید جمال موسوی دبیر نشست طرح بحث نمود و گفت: همزیستی مسالمت‌آمیز یکی از موضوعات مهم بشری است. از بررسی متون دینی و مذهبی می‌توان دریافت که این مسئله در ادیان و مذاهب مختلف نیز مورد بحث واقع شده است. در اسلام به دلیل اینکه دین کامل و آخرین دین از ادیان الهی است، این موضوع برجستگی خاصی دارد. بررسی قرآن، احادیث وارده از پیشوایان دینی و سیره همه حاکی از این است که این مسئله مورد اهتمام بوده است. بررسی تاریخ سده‌های نخست تاریخ اسلام موید این واقعیت است. اما امروزه جهان اسلام دچار تشتت، اختلاف و خصومت، تکفیر و افراطیت گردیده است.

آقای واعظی زاده نخست به بررسی «همزیستی مسالمت‌آمیز» از منظر قانون پرداخت و گفت: این موضوع هم در قوانین مدنی و هم در قوانین روابط بین‌الملل مطرح است و در هر دو حوزه بر زندگی مسالمت‌آمیز تأکید شده است و آن را یک حق مسلم دانسته است، اگر چه در عمل مکررا نقض می‌شود. وی سپس این موضوع را از منظر فقه فریقین بررسی نمود و گفت که در منابع معتبر فقهی فریقین این مسئله بحث شده است و از بررسی آنها می‌توان به این نتیجه رسید که در تمامی فِرق فقهی اسلامی اصیل و معتبر بر زندگی مسالمت‌آمیز تأکید رفته و به رسمیت شناخته شده است. وی تخاصمات امروزی در جهان اسلام را سیاست استعمار، غلبه ارزش‌های منحط نژادپرستانه و فاصله‌گیری از آموزه‌های اصیل اسلامی دانست.

در ادامه آقای عزت الله احمدی کارشناس دوم برنامه، خاطرنشان کرد: انسان یک موجود اجتماعی است و اجتماع الزام می‌کند که افرادو گروه‌ها حقوق متقابل همدیگر، من‌جمله حق حیات همدیگر را به رسمیت بشناسد و احترام بگذارد. در منابع فقهی ما که به‌نوعی به تنظیم روابط حیات در عرصه فردی و اجتماعی می‌پردازد، یک سلسله مسئولیت‌های فردی و اجتماعی برای افراد و گروه‌ها بیان شده است. اگر این آموزه‌ها به‌درستی فهم شود و در جامعه مطابق آنها عمل شود یقینا زندگی مسالمت‌آمیز تحقق خواهد یافت.