تببین فرازهایی از دعای شانزدهم صحیفه سجادیه

متن بیانات حجت‌ الاسلام والمسلمین دکتر عباسی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

 إِلَهِی لَا تُخَیّبْ مَنْ لَا یَجِدُ مُعْطِیاً غَیْرَکَ، وَ لَا تَخْذُلْ مَنْ لَا یَسْتَغْنِی عَنْکَ بِأَحَدٍ دُونَکَ إِلَهِی فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ لَا تُعْرِضْ عَنّی وَ قَدْ أَقْبَلْتُ عَلَیْکَ، وَ لَا تَحْرِمْنِی وَ قَدْ رَغِبْتُ إِلَیْکَ، وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرّدّ وَ قَدِ انْتَصَبْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ.

ای خدای من، کسی را که جز تو عطاء کننده‌ای نمی‌یابد او را ناامید مگردان، و کسی را که به غیر از تو، از تو بی‌نیاز نمی‌گردد، وا مگذار. ای معبود من، پس بر محمد و خاندان او درود فرست و اکنون که به تو رو آورده‌ام، از من دوری مگردان، و اینک که به سوی تو رغبت نموده‌ام، مرا از پیشگاهت محروم مفرما، و اکنون که به‌درگاهت ایستاده‌ام، دست ردّ بر سینه ام مزن.

إِلَهِی لَا تُخَیّبْ مَنْ لَا یَجِدُ مُعْطِیاً غَیْرَکَ، خداوندا مرا ناامید نکن. کسی که عطاء کنندهای غیر از تو پیدا نمی‌کند، امیدش فقط به عطا و بخشش توست. پس امید چنین کسی را ناامید نکن. وَ لَا تَخْذُلْ مَنْ لَا یَسْتَغْنِی عَنْکَ بِأَحَدٍ دُونَکَ. خداوندا مرا بی‌پناه رها نکن. هیچ کس دیگر به‌غیر از تو نمی‌تواند او را بی‌نیاز کند.

وقتی انسان مضطر این مطالب را از صمیم قلب و با اعتقاد بیان می‌کند، یعنی به کس دیگری در عالم جز خداوند امید ندارد و به او پناه می‌برد. اگر این حالت به او دست داد، دعا به استجابت می رسد و مورد عنایت الهی قرار می گیرد.

إِلَهِی فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، ذکر دعا و صلوات بر خاتم انبیاء و خاندان پاک او توسط امام سجاد در همه دعاهای صحیفه، بیانگر این مطلب است که توحید، ارتباط و انس با خدای تبارک و تعالی بدون توجه و توّسل به خاندان عصمت و طهارت که منابع و وسائط فیض هستند، غیرممکن است.

وَ لَا تُعْرِضْ عَنّی وَ قَدْ أَقْبَلْتُ عَلَیْکَ، و از من رو برمگردان در حالی که به سمت تو رو آورده‌ام. مفهوم عبارت این است که اگر کسی توجه قلبی به سمت خدا پیدا کند، انتظار دارد که خداوند نیز او را مورد توجه قرار دهد و خواسته ی او را اجابت و مشمول الطاف و عنایت خود قرار دهد.

وَ لَا تَحْرِمْنِی وَ قَدْ رَغِبْتُ إِلَیْکَ، خداوندا مرا دست خالی برمگردان در حالی که چشم امید به تو دارم. وَ لَا تَجْبَهْنِی بِالرّدّ وَ قَدِ انْتَصَبْتُ بَیْنَ ویَدَیْکَ دست رد بر سینه ام نزن در حالی که در پیشگاه تو تمام قامت با حالت نیاز ایستاده‌ام.

این عبارات و مفاهیم از دعاهای وارده از سوی چهارده معصوم ، خصوصیات و حالتی است که اگر حقیقت آن در وجود انسان ایجاد شود، او را دگرگون می‌سازد.