در راستای حل مسئله فلسطین چندین پیشنهاد مطرح شده است. از جمله پیشنهادات، طرح دو دولت است که مورد حمایت اکثر کشورهای عربی و سازمان ملل متحد می‌باشد. این طرح براساس قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۷ سرزمین فلسطین را به دو بخش یهودی و فلسطینی تقسیم می‌شد و حدود ۵۵ درصد به اسرائیل تعلق گرفت. از آنجا که این طرح به رسمیت شناختن اصل اشغال‌گری است از سوی جوامع فلسطینی و عربی همواره مردود واقع شده است. طرح دیگر که از سوی ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا پیشنهاد داده شد و مورد حمایت برخی کشورهای غربی و عربی قرار گرفت. پیشنهاد موسوم به معامله قرن با هدف پایان دادن به نزاع میان اسرائیل و فلسطین دارای مفاد متعددی است که اکثرا به نفع اسرائیل و برخلاف مطالبات به‌حق فلسطینیان خواهد بود. به عنوان مثال مسئله پایتخت که براساس طرح دو دولتی می‌باید بخش شرقی بیت‌المقدس به‌عنوان پایتخت کشور فلسطین به آنان داده می‌شد اما به صورت کامل به صهیونیست‌ها اختصاص یافته و تنها روستای ابودیس با مساحت محدود چهار کیلومتر مربع برای پایتخت آینده فلسطینی لحاظ شده است. مسئله دیگر ممنوعیت برخورداری فلسطین از ارتش مستقل و همچنین خلع سلاح منطقه غزه است. تعیین مرز مشخص بدون اعمال حاکمیت نیز از نکات مهم طرح معامله قرن می‌باشد. به بیان دیگر تصویر کشور آینده فلسطین به شکل مجمع‌الجزایری خواهد بود که حتی نسبت به مرزهای خود فاقد حق حاکمیت است. به عنوان مثال تردد میان کرانه باختری و غزه با تونل زیرزمینی و تحت نظر نیروهای امنیتی صهیونیست می‌باشد. ازاین‌رو می‌توان طرح ترامپ کشور فلسطین را سرزمین پراکنده، محصور، بدون مرزهای دریایی، زمینی و هوایی، بدون ارتش و نهایتاً بدون پایتخت تاریخی و هویتی آنان ترسیم می‌نماید.
مسئله فلسطین قبل از پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز، یکی از مسائل اساسی مورد اهتمام بوده است. پیشنهاد منطقی جمهوری اسلامی ایران برای تعیین سرنوشت فلسطین برگزاری رفراندوم است. هدف از این پیشنهاد که در سازمان ملل متحد نیز به ثبت رسیده، شکل‌گیری نوع حکومت و دولت براساس آرای مردم فلسطین می‌باشد. بدین منظور ابتدا می‌باید آوارگان فلسطینی به سرزمین خود بازگشته و سپس انتخابات با مشارکت مردم اصلی فلسطین اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی برگزار شود. مطابق نتایج انتخابات و تشکیل نظام سیاسی منتخب از آرای اکثریت نسبت به سایر ساکنین در فلسطین اشغالی که جزء جامعه اصلی فلسطین محسوب نمی‌شوند، تصمیم‌گیری خواهد شد. مراجعه به آراء تمام مردم فلسطینی اعم از فلسطینیان ساکن اراضی اشغالی، مهاجرین و آوارگان مستقر در کشورهای دیگر، طرحی دموکراتیک و با معیار عدالت همخوانی دارد.
اساسا تفکیک میان مردم فلسطین و گروه مقاومت وجاهت ندارد. چراکه مردم فلسطین از ابتدای اشغال اراضی مخالفت خود را اعلام و پای در مبارزه گذاشته‌اند. افرادی که در قالب گروه‌های مقاومت با عناوین مختلف در حال مقابله با رژیم صهیونیسم مشاهده می‌شود متشکل از فلسطینیان هستند. بررسی گذشته سیاست‌ها و اقدامات جنگ‌طلبانه اسرائیل تنها مسیر مقابله نظامی را پیش‌رو فلسطینیان گذاشت. برخی از آنان اراده کردند با نظم‌دهی افراد علاقمند و تشکیل ساختارهای مورد نیاز، تشکیلات مقاومت فلسطین را راه‌اندازی کردند. از اینرو گروه‌های مقاومت فلسطین از مردمان بومی همان سرزمین فلسطین‌اند و همچنین اکثر مردمی که در گروه‌های نظامی مشارکت ندارند، از اصل مقاومت حمایت می‌کنند. این حمایت‌ها طی چند دهه اخیر با تحمل زندگی محصورانه و تحریم زمینی، دریایی و هوایی از یک سوء و همراهی با آرمان گروه‌های مقاومت مبنی بر آزادی قدس و اعمال حاکمیت بر تمام اراضی فلسطین محسوس می‌باشد. پس مقاومت فلسطینیان مردم پایه و بر اساس اهداف مشترک طراحی و دنبال می‌گردد.
یکی از نقاط مهم در تحلیل مقاومت ۷ اکتبر بررسی شرایط زندگی فلسطینیان در غزه و اقدامات رژیم صهیونیستی است. زندگی فلسطینیان در غزه بر مدار یک حیات عادی نیست بلکه توأمان با بحران‌های متعدد ناشی از انسداد مرزی میان غزه با محیط بیرونی خود است. کمبود مواد غذایی، تجهیزات بهداشتی و درمانی، معظلات اقتصادی نظیر بیکاری ، جلوگیری از نشاط علمی و اجتماعی و ارتباط با سایر فلسطینیان خارج از غزه و مردم جهان بخش کوچکی آثار بحران‌های دست‌ساز اسرائیل است. به بیان دیگر مردم غزه با چنین شرایطی در حال مرگ تدریجی همراه با تحقیر روبرو هستند. نکته بعدی مجموعه اقدامات رژیم صهیونیستی که مرتبط با تمام مردم فلسطین می‌باشد. به عنوان مثال اهانت به اعتقادات و باورهای ارزشی مردم فلسطین در پی هتک حرمت مسجد الأقصی به عنوان قبله اول مسلمانان زخم عمیق بر هویت دینی فلسطینیان وارد شده است. بنابراین مجموع تهدیدات مادی و معنوی رژیم صهیونیست بر مردم فلسطین، واکنش گروه‌های مقاومت فلسطین در قالب یک اقدام مقاومتی برمی‌انگیزد. طبیعی است هر کنش و واکنش پیامدهایی به دنبال خواهد داشت. این پیامدهای سخت که منجر به آوارگی، ویرانی و حتی جان‌باختن می‌شود آگاهانه توسط فلسطینیان بر حیات خفت‌آمیز و مرگ تدریجی، ترجیح داده شده است.
Δ