صبر، شکر و رضا؛ گام های نخستین سلوک الی الله

در این برنامه که چهارشنبه ۲۲ شهریورماه برگزار گردید، حجت الاسلام و المسلمین سیدکمال حسینی نماینده جامعه المصطفی در استان های مازندران و گلستان ضمن تسلیت و تعزیت فرارسیدن سالروز رحلت نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و شهادت مظلومانه سبط اکبر پیامبر امام حسن مجتبی علیه السلام، به تشریح حدیثی اخلاقی از امیرالمومنین علیه السلام پرداخت و اظهار داشت: مولی الموحدین على عليه السلام در بیانی عرشی درباره نحوه مواجهه آدمی با تنعم و تغیّر می فرمایند که “روزگار دو روز است ؛ روزى به كام تو و روزى به زيان تو . چون به كام تو بود، سرمست مشو و چون به زيان تو بود، غمناك مباش ؛ زيرا هر دو مايه آزمايش توست” (الدهرُ يَومانِ : فيَومٌ لَكَ و يَومٌ علَيكَ ، فإذا كانَ لكَ فلا تَبطَرْ ، و إذا كانَ عَليكَ فلا تَحزَنْ ، فَبِكِلَيهِما سَتُختَبَرُ)
حجت الاسلام والمسلمین حسینی در تبیین این حدیث شریف عنوان کرد: برای نیل به درجات رفیع معنوی و گام نهادن در مسیر سلوک الی الله، مقاماتی وجود دارد که باید یک به یک در نهاد آدمی استقرار پیدا نماید.
وی افزود: اولین مقام، مقام صبر است؛ بدین معنا که انسان در مواجهه با مشکلات و تلخ کامی‌ها بردباری پیشه سازد و از شکایت و بی قراری بپرهیزد. از همین رو در روایات ما آمده است : “سَهَرُ لَيلَةٍ مِن مَرَضٍ أو وَجَعٍ أفضَلُ و أعظَمُ أجرا مِن عِبادَةِ سَنَةٍ “(شبى را از بيمارى يا درد نخفتن، برتر و اجرش بزرگتر از يك سال عبادت است.)
استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد : سلوک همراه با تحمل بلا یا سلوک منکسرین که متضمّن وجود قدرت صبر فراوان در آدمی است، از مهمترین و سریعترین راه های تقرب الی الله بوده و امام حسین علیه السلام به دلیل تحمل مصائب فوق تصور است که پیشوای تمام دلدادگان معرفت ربانی و عرفان بالله قرار گرفته اند.
وی ادامه داد: آنگونه که در زیارتنامه اباعبدالله الحسین علیه السلام می‌خوانیم: لقَدْ عَجبَتْ مِن صبرِكِ ملائكةُ السَّماءِ؛ ملائكۀ آسمان از صبر تو به شگفت آمدند؛ چرا که در این سلوک تمامی تعیّنات مادی رنگ می‌بازد و صبغه الهی بر تارو پود وجود آدمی نقش می بندد.
رئیس نمایندگی گلستان در ادامه یادآور شد: بکار گیری درست نعم الهی و استفاده آن در مسیر مرضیّ شارع مقدس را مقام دوم سلوک با همان مقام شکر می نامیم که در قرآن و روایات فراوان به آن اشاره شده است .
وی در تشریح مقام سوم یا مقام رضا و تسلیم عنوان کرد: حضرت یونس علی نبینا و آله پس از آن ابتلاء عظیم و مواجهه با تنبه ایشان نسبت به شئون رسالت از سوی ذات اقدس الهی، در مقام تسلیم و رضا به تسبیح و تقدیس خداوند متعال پرداخت و محضر پروردگار عرضه داشت: “لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ” (خدایی به جز ذات یکتای تو نیست، تو (از شریک و هر عیب و آلایش) پاک و منزهی و من از ستمکاران بودم) چرا که اگر نبود لابه‌ی یونس به درگاه الهی “تا روز قیامت در شکم ماهی می‌ماند!”( لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ) و این مطلب اهمیت تسبیح و تقدیس و تسلیم را برای ما آشکار می سازد.