بررسی رسالت اسرای کربلا و نقش آن در تبیین نهضت عاشورای حسینی

در این نشست علمی آقای حمید زکی و خانم ها شکیبا افضلی، ظیفه نوری و رقیه رحیمی کارشناسان و خانم قدسه وفایی دبیر علمی بودند.

نشست با تلاوت قرآن کریم توسط شفیقه رحیمی آغاز شد و سپس خانم شکیبا افضلی صحبت نموده و گفت: حضرت زینب(سلام الله علیها) عزت و رسالت حضرت امام حسین(علیه السلام) را چنان به مردم ابلاغ نمود، که کاخ ستم و تمام قوای حاکمه را به رسوایی کشاند و تمام نقشه ها و اهداف دشمن را نقش بر آب نمود.

در ادامه خانم ظریفه نوری به یک از مهارت های مهم زنان پرداخته و اظهار داشت: زنان عاشورایی از این مهارت و خصلت برجسته زنانه در جهت رساندن پیام عاشورا استفاده نمودند. همانطور که در تمام تاریخ مرسوم هست کسانی که در غم و فراق عزیزان گریه کنند کسی به آنها کاری ندارند. از آنجا که این عزیزان اجازه تبلیغ نداشتند. در قالب گریه و اشک به زیبایی گفتمان می کردند، و آن واقعه را به صورت درست و واقعی به مخاطب ارائه می دادند. لذا در طول سفر تا مدینه زنان با گریه های سوزناک و اشک آنچه را که در عاشورا رخ داده بود، بیان می کردند. اوج مظلومیت امام و اوج خشونت دشمن را نسبت به امام حسین(علیه السلام) ابراز می نمودند. و یک نوع جهاد تبیین بعد از واقعه را به عنوان یک رسالت مهم تا مدینه به خوبی انجام دادند.

خانم رقیه رحیمی ضمن بیان نقش ها و رسالت های بانوان عاشورایی به هماهنگی و همراهی زنان با حضرت زینب(سلام الله علیها) نیز اشاره نموده و گفت: این همراهی و هماهنگی باعث گردید که دشمن نتواند از اسراء به عنوان یک وسیله و ابزار برای توجیه عمل خود استفاده نماید.
در اخیر آقای حمید زکی، کارشناس دیگر این نشست علمی بود، ایشان نیز نقش ها و رسالت های بانوان عاشورایی را پس از اسارت بیان کردند و سخنان حضرت زینب سلام الله علیها را پس از شهادت حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، به عنوان چهرۀ شاخص بانوی عاشورایی بررسی کرد.

وی سخنان کوبنده و تاثیر گزار حضرت زینب سلام الله علیها را توضیح داده و گفتند: حضرت زینب(سلام الله علیها) در گودال قتلگاه در خطاب به جدش حضرت رسول الله بیان کرد و فرمود: « يا محمداه صلى عليك مليك السما هذا حسينك مرمل بالدما مقطع الاعضاء وبناتك سبايا الى الله المشتكى والى محمد المصطفى والى علي المرتضى والى فاطمة الزهراء والى حمزة سيد الشهداء يا محمداه هذا حسين بالعرا تسفي عليه ريح الصبا» یعنی: «این حسین توست که در خونش غوطه ور است، اعضایش قطعه قطعه.. این حسین توست که بدنش در بیابان افتاده و باد صبا بر آن می وزد… این حسین توست که او را از قفا ذبح کردند.. من به فدایی که تشنه بود تا شهید شد». و سخنان حضرت زینب دوست و دشمن را به گریه آورد.